Na de rouwdienst van Carl Ide op maandag 29 november, ging ik terug naar Nederland en nam afscheid van Lois Ide, mijn 'quiltmoeder'.
We voelden allebei dat dit de laatste keer zou zijn, we hebben elkaar omarmd, samen gehuild, elkaar bedankt voor de 22 geweldige jaren vriendschap en met haar fragiele lichaam kneep ze bij iedere zin stevig in mijn handen. Haar laatste woorden waren: 'I love you', het voelde alsof ze me zegende.

Jaap haalde me op van Schiphol. In de auto legde hij een hand op mijn arm en zei: Lois is vannacht in haar slaap overleden. Ze werd 90 jaar, een hoge leeftijd, maar toch, wat zegt leeftijd wanneer je van iemand houdt?
Ik ben intens verdrietig, maar ook zo dankbaar. Lois leeft voort in mijn hart en quilts. Mijn vriendin Karen maakte deze foto van ons afscheid. 

TED