Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van Claudia Pfeil, een geweldige machine quilter uit Duitsland.
Ik kreeg de hartelijke groeten, en de opmerking dat ze met verbazing de tekst boven mijn quilt had gelezen.
Grijns maar even mee!

Het is lange tijd geleden dat ik een stukje schreef. Maar wat heb ik te melden als mijn quilt af is, in Houston in de prijzen viel (zucht, ook dàt nog) en vervolgens ging ik op vakantie, en weer op vakantie, en was ik helemaal niet in orde. Dat ga ik niet bloggen, dat is niet leuk.
Al lange tijd heb ik een probleem met de schildklier, en uiteraard moet je dan regelmatig naar de bloedzuigers, de uitslag was altijd goed, binnen de marges. Bij toeval ben ik er nu achter dan die algemene marge voor mij niet goed is, mijn lichaam vraagt om andere waarden.
Wat een verschil: ineens zit ik weer in mijn eigen lijf, barst van energie, vind alles weer leuk. Na jàren!
Dit voorjaar gaf ik een aantal masterclasses in Eernewoude, het was gezellig en we hebben hard gewerkt. De bonus voor mij kwam vooral nà de driedaagse cursus: na afloop ben ik niet ziek geworden! Geen gebroken polsen, zelfs geen verkoudheid, geen griep, geen rare ontstekingen, zoals eigenlijk altijd wel gebeurde. Niemand die me dan ziet tobben, maar ik was best veel ziek. Teveel gedaan was altijd het idee, en ja, je bent ook geen 20 meer.
Quilten ging nog net, maar veel meer kwam er niet uit mijn handen. Nee dus, gewoon meer pillen!!!!! Grrrrrr.
Deze week is het precies een jaar geleden dat mijn quilt 'ElaTED' helemaal klaar was, na 5 jaar met veel plezier er aan te hebben gewerkt.
Dan val ik niet in een gat, maar plan heel bewust een ruim jaar zonder quiltwerk, ik noem het mijn 'boemeljaar'. Er zijn zoveel andere zaken blijven liggen, dat ik me met veel energie gooi op het 'achterstallig onderhoud'.
Neem het in dit geval letterlijk: ik ben aan het klussen. Dakgoot gerepareerd, ben de buitenboel aan het verven, en ik geniet van het buiten bezig zijn. 'Werken op niveau' noem ik het, even niks quilterigs.
Voor iedereen die me vraagt of ik al weer aan een nieuw project werk: nee, ik heb nog teveel andere zaken die ik wil afronden. Maar ontwerpen zijn er wel.

Heel leuk was de uitnodiging van het Quiltersgilde om van 6-11 september mijn quilt tijdens de  Algemene Tentoonstelling in Alkmaar  te laten zien. Het zal een bijzonder feestelijke presentatie worden, het Gilde bestaat 30 jaar. De quilts van de andere prijswinnaars uit Houston zijn er ook te bewonderen. Over het maken van mijn quilt zal ik een lezing geven.
Nu nog duimen dat die quilt op tijd terug is uit de USA……

Tot slot deze uitsmijter: ik kreeg 'm via de mail van Marja van het Quiltkabinet.

Ik wist er van, want ik heb mijn handtekening gezet onder een contract hiervoor. En iedereen die nu denkt dat je hier ruim voor betaald krijgt kan ik laten weten dat mijn vergoeding één gratis kalender is.
Maar ik ben happy, want het is toch een eer om in zo'n pracht kalender te staan.
Volgend voorjaar zal ik weer lessen geven in Eernewoude. Aan inschrijven doen we nog niet, eerst vakantie vieren, dan lesgeven bij Esther Miller in Duitsland en vooral hopen op een mooie warme en zonnige zomer.

Tot ziens!
TED

Een topprijs gewonnen in Houston!

Deze zomer was ik ontzettend happy dat mijn quilt er mocht hangen! Toen is deze foto gemaakt.
Voor mij was het goed, meer hoefde niet. Al mijn werk had topprijzen gewonnen, na 20 jaar wilde ik nu in alle rust met quiltvriendinnen het International Quilt Festival bezoeken. Voor het eerst sinds jaren gaf ik er geen les, dus deze keer ook geen rooster met recepties en continue ergens naar op weg zijn.
Afijn, even geleden gaat´s avonds de telefoon en ik zag het nummer......nee .....niet weer....maar ja hoor, wéér een van de 8 topprijzen. Met alle toeters en bellen, een rooster.....een toespraak, recepties en dus ook een nette jurk, zucht.

Het gaf een heel dubbel gevoel, ik was blij en maar ook teleurgesteld. Daarom had ik er geen behoefte aan het iedereen te vertellen, puur geen zin in alle drukte er om heen, de plaatselijke TV, krant enz.
Met een aantal quilters vliegen we dinsdag 30 oktober naar Houston en rollen dan gelijk ´s avonds de `Winners Circle Celebration` in, de feestelijke prijsuitreiking. Daarna weet ik de naam van de prijs, ik zal proberen het zo snel mogelijk op de home page te vertellen.

Inmiddels ben ik er een beetje aan gewend, en realiseer me dat het wel bijzonder is, weer een topprijs winnen. Ik moet niet zeuren maar accepteren. Inmiddels ben ik een jurk en knalrode pumps rijker.

Van de organisatie kreeg ik daarna het verzoek mijn quilt tot augustus volgend jaar af te staan voor andere Festivals door heel Amerika. Dat is best moeilijk, want mijn quilt is dan een jaar weg! Maar quilten is ook sharing, delen met elkaar. De IQA doet zoveel voor de quiltwereld, en op die manier krijgen meer quilters een kans mijn werk te zien. Dus vooruit dan maar.
Helaas moeten jullie dus wat langer wachten voor mijn quilt ´live´is te zien, maar het komt goed. Reken op september, dat beloof ik.
TED

Nog 13 dagen, dan vertrek ik naar Houston, naar het International Quilt Festival. Heerlijk, dan zie ik mijn quilt weer!

Het is altijd feest als je met 60.000 quilters uit zoveel landen bij elkaar bent. Dan zindert er iets in de lucht, iedereen is blij, en je krijgt er zoveel inspiratie en energie voor terug. Ik zie mijn quiltvriendinnen uit de USA, uit Duitsland, Spanje, Engeland, Nederland....kortom: ik kijk er naar uit!
Mijn koffer heb ik uit de berging opgediept, zomerkleren liggen klaar, het aftellen is begonnen. Ik weet precies wat me te wachten staat, maar toch word ik licht nerveus. Niet doen denk ik dan, rustig blijven, ook de voorbereiding is deel van het plaatje. Maar van mij mag het gaan gebeuren!

Ik ga proberen verslag te doen van de start van het Festival op 30 oktober. Het tijdverschil is 8 uur, dus als je wilt: kijk vanaf 31 oktober op mijn site.
TED

Jeremy heeft zo z'n mening ergens over en besluit dan wat er gebeurt, klaar.

Zo was de schoolslag niets voor hem, want 'dan verzuip ik'. Waarschijnlijk heeft hij ooit ergens een opmerking in die richting gehoord. Af en toe gaan we lekker vrij zwemmen. Hij zwemt dan gewoon in het diepe, zonder kurken, en doet de schoolslag onder water perfect. Maar eenmaal boven....op z'n hondjes, lekker trappelen. En hij gaat nog hard ook, het is een sterk mannetje.

Gelukkig mocht hij onlangs over naar de afdeling diploma zwemmen, en 2 weken later afzwemmen. Zijn mededeling: ik ga diploma zwemmen en dan is het klaar. 

Maar die schoolslag.....af en toe een ruk aan het touw, dan ga je toch veel sneller? Wij zaten te griezelen, stel dat hij zijn diploma niet kreeg. Maar gelukkig, alles kwam goed. Hij heeft zijn diploma, daar blijft het bij. Waarvan akte.

TED

Hier ben ik weer!
Het was een heerlijke tijd in Duitsland, lesgeven met een vakantiegevoel.
Heel mooi was het bericht dat mijn quilt was geselecteerd voor de tentoonstelling in Houston. Dan ben je blij! Yes!
Na 4 weken van huis te zijn geweest ging ik daarom aansluitend nog maar een week weg, naar de USA. Mèt quilt, die heb ik vanuit Ohio opgestuurd naar Houston.
Jaap kon dat wel hebben (zei hij), maar nu is zijn rust over. Ik blijf voorlopig thuis, maak geen afspraken, let op zijn werktijden en pleeg huishouden.
Denk niet dat ik lui achterover leun, ik grijp de tijd om na jaren keihard werken nu eerst alles te reorganiseren. Vooral lesmateriaal, administratie, dia's enz. Eindelijk kom ik aan mijn Ufo's - voornamelijk lesvoorbeelden- toe. Niet het meest inspirerende werk, maar het moet er gewoon een keer van komen. NU dus!
Hieronder een detail van mijn quilt 'ElaTED'.

Een zucht van verlichting, mijn quilt is af!
Na 5 jaar 'under construction' vond ik het welletjes. Ik wilde niet wéér op vakantie met deze quilt. Dus heb ik bewust wat meer tijd genomen om er aan te werken, me wat weggestoken van diverse quiltactiviteiten en dus ook mijn website met blog.
Het quilten ging prima, heerlijk, maar dan: de afwerking. Zoiets doe ik zeker niet iedere dag.
Bij een handgemaakte quilt is het toegestaan het eerste deel van de binding te naaien met de naaimachine, tegenzomen dan weer met de hand.
Nooit eerder maakte ik een afwerking met meegestikte piping in de binding. Dus dat was een uitdaging.
Tijd om eerst te oefenen, oefenen, en oefenen, meters piping en binding gemaakt.
Met de naaimachine heb ik een soort haat-liefde verhouding, afijn, mijn geweldige Bernina was al snel heftig overstuur, wilde niet meer achteruit naaien. En àltijd overkomt je zoiets in het weekend. Dan ben ik happy een back-up Bernina te hebben, een eenvoudiger uitvoering, een echt werkpaard.
Na heel wat testjes te hebben gemaakt heb ik de piping van 1mm en binding aan mijn quilt genaaid. En oh wonder: het zat in 1x goed!
Daarna de sleuf genaaid, een foto gemaakt en nu pak ik zeer voldaan mijn rust. Lekker fietsen, wat klussen en nagenieten van de quilt.
Voorlopig laat ik de quilt nog niet zien, later komt daar tijd genoeg voor. Zie mijn oefen- pannenlappen, herken je dit?

Tot ziens, een mooie zomer,
TED

Afgelopen dagen waren oer gezellig, 3 dagen met een fijne groep quilters aan het appliqueren.
Eigenlijk hoef ik hier weinig aan toe te voegen, kijk maar op deze link, precies zoals het was.
http://sylviawillemiens.blogspot.com/2012/02/masterclass-van-ted-storm.html

Bedankt lieve quilters, jullie mogen lesgeven was een voorrecht!

Het is al weer lang geleden dat ik wat in het blog schreef. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan mijn quilt, maar ook intens verdriet meegemaakt. We verloren veel goede vrienden en ook ernstig zieken zijn ruim in onze vrienden/familiekring aanwezig. Dan staat je hoofd naar andere dingen en is schrijven in het blog totaal niet belangrijk.
Mijn gedachten gaan uit naar de quilters die zo ziek zijn, in onzekerheid leven, maar geweldig positief zijn.

Nu, op de laatste dag van 2011, wil ik jullie even laten weten dat het hier goed gaat.
Mijn quilt vordert gestaag. Iedere dag probeer ik te quilten, het ritme is dan beter. In 2012 is alles af, na 5 jaar mag dat wel!
Toen ik het raster van de achtergrond aan het tekenen was maakte ik deze foto van Jeremy, lekker aan het spelen op mijn quilt, z'n drinken voor de veiligheid maar in een bidon......

Alle quilters wens ik een geweldig 2012, met veel quiltplezier, maar vooral: gezondheid!

Het is vandaag 11 september en ik zit achter mijn frame te quilten. Op de achtergrond staat de TV aan, beelden uit New York, bij de opening van het monument worden alle namen van omgekomen mensen opgelezen door familieleden. Het is hartverscheurend.
Mijn gedachten gaan terug naar Houston, ook in 2001. Daar won ik toen Best of Show. Natuurlijk was ik blij, maar het was tegelijk zo onwerkelijk. Iedereen leefde in een roes en was geschokt, maar niemand wilde het Quilt Festival laten bederven door deze aanslagen. Het gaf een enorme band met quilters uit alle delen van de wereld daar in Houston bij elkaar.
Er zijn heel veel quilts gemaakt om het verdriet uit die tijd een plaats te geven. En terwijl ik gestaag verder werk aan mij quilt denk ik terug aan één quilt, die staat voor altijd op mijn netvlies: de ground zero quilt, een traditionele lone star, wat mistig grijs, niet eens zo bijzonder op het eerste gezicht.
Het is 'mijn' 11 september quilt (www.gzquilt.com). Kijk goed naar de ruiten en voel mee.  
TED

De tijd in Duitsland was super. Het was prima werken met geweldig gemotiveerde cursisten, en de locatie met verzorging bij Esther Miller was super. Lekker eten, versgebakken lekkers bij de koffie, dan is hard werken helemaal geen probleem.
Dit jaar was de 4e keer dat ik daar lessen gaf. De vorige 3 jaren waren altijd warm tot héét, zo heet dat we zelfs met natte lappen omgeknoopt hebben gewerkt, de airco kon het niet aan. Ook voor dit jaar had ik alleen 'warme' kleding mee genomen, dat was dus een giga leermoment, een enkel vestje is dan niet genoeg. Volgend jaar gaan ook sweaters mee. Gelukkig was ik niet de enige, ook cursisten waren te luchtig gekleed en we hebben er heerlijk om gelachen.
In mijn vrije uurtjes heb ik daar aan mijn quilt gewerkt, paddenstoelen gezocht, gevonden en heerlijk gegeten. Wat is die omgeving daar toch mooi, ik geniet van de bossen.

Nu ben ik weer thuis en gaat het cursusseizoen van start. De Open Dagen zijn altijd een feest, dat moét je meemaken! Daarom ben ik donderdag 1 september bij de Quilthoeve in Naaldwijk en vrijdag 2 september bij 't Quiltgebeuren in Brielle.
Wie weet zien we elkaar?
TED

Gisteren hebben we Ma Storm begraven. Het was een mooi afscheid.
Dit was de eerste keer dat 'Spring of Desire' gebruikt werd zoals ik had bedacht: indien gewenst bij bijzondere familiegebeurtenissen. Bij het condoleren en tijdens de dankdienst in de aula was de quilt erbij en dat gaf een heel persoonlijke, bijzondere sfeer. 
Inmiddels zijn er vragen gekomen of deze quilt ook voor anderen te huur is.....dat denk ik niet.
Het was een emotionele tijd, maar het leven gaat door. Jaap is vandaag weer gaan werken en ook ik zit achter de computer.

Iets over lessen dit najaar:

Zoveel vragen naar lessen bij de Quilthoeve in Naaldwijk is ontzettend leuk, maar om steeds weer enthousiaste quilters te moeten uitleggen dat pas tijdens de Open Dagen het programma bekend wordt gemaakt en inschrijven mogelijk is, tja, dat is een beetje jammer.
Daarom is vanaf NU inschrijven mogelijk.
Mijn lesprogramma kun je vinden bij 'cursussen', en ook inschrijven: een mailtje sturen naar Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. met je naam en cursus, dan komt er een berichtje terug met aanvullende informatie.

Ook de 3 daagse lessen in Friesland (www.quiltkabinet.nl) zijn enthousiast ontvangen.
Er zijn veel inschrijvingen ontvangen. En wat leuk: ik herken veel namen van cursisten die in Eernewoude in 2008-2009 lessen volgden. We zitten deze keer met de lessen op een luxe locatie op loopafstand net buiten de camping. Helemaal super, we gaan ons weer lekker een paar dagen met quiltzaken uitleven, ik kijk er naar uit! 

Groetjes, TED


 

Afgelopen zaterdag zijn we thuisgekomen van vakantie. Wat gefietst, gelezen en lekker aan mijn quilt gewerkt.

Met mijn schoonmoeder ging het al een paar jaar steeds slechter. Toen we thuiskwamen hebben we afscheid van haar kunnen nemen. Vanochtend is ze overleden, we zijn blij voor haar dat de vreselijke pijnen nu over zijn. Veel respect heb ik voor mijn schoonvader, hij was een perfecte mantelzorger.
We zullen ma allemaal ontzettend missen. 
TED

Het is NU tijd om even wat anders te doen....fietsen, uitgebreid luieren, maar ik kon het niet laten: mijn quilt gaat mee!
Voorlopig zal ik dus niets op het blog schrijven.
Iedereen een mooie zomer gewenst, tot later!
TED

OHHHH, wat mooi, en wat fijn, zo'n winkel 'om de hoek'.  
Gelijk wat noodzakelijke inkopen gedaan, maar nee, ik ben sterk, geen stofjes. Wel ben ik gezwicht voor wat bandjes, maar dat telt niet. Eerst mijn quilt afmaken.
Op dit moment moet ik echt mezelf tot de orde roepen, achter mijn frame gaan zitten en quilten, niet zeuren. Ik ben om en in alle motieven aan het quilten en dat gaat gewoon langzaam. Dan zitten de beelden van de stoffen en alle mooie spulletjes uit de Quilthoeve op mijn netvlies, en is het pure discipline om daar niet aan toe te geven. Maar mijn quilt wordt mooi, dat maakt me weer gelukkig en motiveert.

Nog even en dan gaan we op vakantie. Ik kijk er naar uit!

Vandaag mocht in het ziekenhuis de zware klomp gips van mijn arm af en vervangen door lichtgewicht materiaal.
Er hing een bordje in de wachtruimte dat er een verkeerde levering was binnengekomen en er alleen gespalkt kon worden in de kleur roze, onderaan de mededeling 'sorry voor het ongemak'.
Geen punt voor mij, ik wil juist gráág roze, liefst zo fel mogelijk. Lachen bij de gipskamer, uiteraard een 1 april grap. Zo leuk om dan met knalroze gips door de wachtruimte te lopen om bij de balie een nieuwe afspraak te maken......het commentaar was niet van de lucht, oudere kerels, macho mannen, ze waren duidelijk niet happy met mijn kleur.

Thuisgekomen ging ik gelijk oefenen om te quilten, maar dat gaat nu wat lastiger. Ik kan een lepel vasthouden, maar er is meer spalk om mijn hand terechtgekomen dan de vorige keer. Daar was ik al een beetje bang voor, de verpleegkundige was niet tevreden over mijn eerste gipskluit. Toen ze zich omdraaide las ik op de rug van haar shirt 'gipsmeester'......en ze was ècht streng!
Fijn weekend,
TED

Wat een mooi weer! Ik kòn het niet laten een stukje te skeeleren. Maar ja, na een paar wintermaanden niet rollen was de balans nog niet optimaal, ik viel dus al snel op mijn achterste. Gelukkig 'met volle bepakking', dus inclusief helm, hand, elleboog en kniebescherming. Tja, 60 plus...
Mijn linkerhand deed een beetje pijn, maar niet genoeg om naar huis terug te gaan en ik heb heerlijk 20 km geskeelerd. Thuisgekomen heb ik er ijs op gedaan en 's avonds gequilt.
De volgende dag kreeg ik ineens een rare steek......oef, dat deed me denken aan mijn gebroken enkel, ruim een jaar geleden. Toch maar even langs het ziekenhuis, foto gemaakt en ja hoor, bingo! Een gebroken middenhandsbeentje. Nu zit ik tot mijn elleboog in het gips, maar voor alle duidelijkheid: ik ben NIET zielig. Ik heb weinig pijn, het is mijn linkerhand en heb nu alle tijd om andere dingen te doen, zoals prijzen schrijven op de labels van fat quarters. Kijk maar op deze link voor foto's: http://www.dequilthoeve.blogspot.com

Jaap mag nu mijn eten in stukjes snijden, zoals ik vorig jaar maanden lang voor hem deed. Hij grijnst steeds naar me...."ja, maak je dit ook eens mee". We kunnen er gelukkig erg om lachen. Gewoon pech!

OK, ik zal er maar voor uit komen, ik ben nu echt een 60 plusser. En ik baal er van! 20, 30, 40, 50 worden, geen probleem, maar 60!?!
Veel heb ik geprobeerd om deze dag te vergeten, maar ja, sommigen cursisten/vriendinnen zijn 'ongeleide projectielen', om zo maar even uit te drukken. Tijdens een les Kleur en Stof was er gebak, slingers, servetjes, met jawel, wrijf het er maar goed in, het getal 60!
Ook veel steun kreeg ik van de familie: 60 rozen, overhandigd met een vals lachje, "en van allemaal de doorns en een schuin stukje er af hè, je hebt toch niets te doen". Dan de post: werkelijk een stapel kaarten, prachtig! Nu is al het feestgedruis over en langzaam wen ik aan mijn leeftijd.
Daarom nu ook mijn dank, aan iedereen die deze verjaardag dragelijk èn onvergetelijk maakte.

De quiltingcruise was geweldig. Ik had ingeschreven onder een andere naam, mijn quiltvriendin Karen moest oefenen om geen Ted meer te zeggen. Dat werkte uiteraard niet zonder te proesten van de lach. De oplossing was om dan maar samen onder andere naam te gaan: Karen werd Joe en ik werd Bob.
De eerste bijeenkomst was gelijk bingo: ik werd herkend.......maar toen ik uitlegde dat ik graag anoniem wilde blijven werd dat gerespecteerd. En die belofte is helemaal waargemaakt!
De lessen waren super, Gregory Case was de docent voor fotografie. Wat was het lang geleden dat ik ergens cursist was, weer zelf leren, wat een luxe.
Karen heeft op haar blog deze foto's geplaatst, jullie kunnen hier nu ook van genieten. Zon, slapen, veel zien en vooral ontzettend veel gelachen!

Zieke kanarie?
Ik ben gek op waterslagers, een speciaal soort kanarie met een bijzondere zang. Als ik zit te quilten wordt ik uitbundig toegezongen door Harrie en Appie. heel gezellig, tot zondagavond......ineens geeft er eentje toch een keiharde, tjilpende piep.
Tjonge, die is ziek dacht ik gelijk. Maar ik zag niets bijzonders aan het beestje. Het was wel een erg irritant geluid, dus de deur 's avonds dichtgedaan om te kunnen slapen.
Mooi niet, ik bleef strak wakker door die tjilp en dat is erg vervelend. In gedachten wenste ik 'm een enkele reis naar de wolken.
Ik ben van narigheid een poosje op de trap gaan zitten om er nog eens goed naar te luisteren, want het was toch wel erg hard voor een vogeltje............tja, het was de rookmelder met een lage batterij.
De volgende dag heb ik een extra bakje krachtvooer gegeven om het met Harrie weer goed te maken.

Aan quilten kom ik weinig toe, teveel andere, belangrijker zaken.
En ooohhhh wat heb ik het toch druk, nu moet ik óók nog op reis. Een quiltcruise naar de Cariben. Goh, wat erg!
TED

Heel wat uurtjes heb ik zitten knippen, de dubbele stoflaag achter de applicaties voorzichtig weggeknipt. Met een gebogen schaartje en een puntige pincet ging dit perfect.

Daarna kon ik sandwichen, een heel gepuzzel, want mijn werkkamer is voor deze quilt ècht te klein.
En wat ben ik dan gezegend met een stressbestendige echtgenoot, die kijkt nergens van op, vind alles prima. ...1e kerstdag heb ik de woonkamer verbouwd. De kerstboom opgepakt en achter de voordeur gezet, zodat er ruimte was om de balken te plaatsen.
Toen het frame uitgezet, en de 3 lagen op elkaar gespeld. Dat klinkt simpel, maar daar ben je uren zoet mee. Vervolgens alles weer uit het frame gehaald, ik kan het niet maken beide kerstdagen in zo'n puinhoop te zitten.
In mijn werkkamer op tafel in alle rust de spelden vervangen door rijgdraden. Niet het leukste klusje, maar wel belangrijk om alles secuur op elkaar te krijgen.
Vandaag is de quilt in het quiltframe gegaan, ik ben in mei 2007 begonnen met tekenen en appliqueren. Nog even wil ik geduldig zijn, ik wacht met quilten tot 1 januari.
Zo is er nu gelegenheid om de administratie voor dit jaar af te ronden, mijn stofjes op te ruimen, de garens weer te sorteren en dan ben ik helemaal klaar om te gaan quilten. Het zal weer wennen zijn, dat is echt jaren geleden. Een steekje voordoen in een les is anders dan uren quilten.
In iedere geval zal ik heel rustig van start gaan en alle tijd nemen om weer lekker te quilten. Ik kijk er naar uit!

Klaar voor de (quilt)start!

Een mooie jaarwisseling en veel quiltplezier in 2011.

TED  

Wat een verrassing!
Ineens zag ik een replica van mijn quilt Hollands Glorie. Uiteraard een wat 'uitgeklede' versie, maar toch duidelijk herkenbaar en ook mijn naam staat genoemd.
Tja, wat moet je daar van denken? Ik lach maar! Klik op deze link en denk maar met me mee: 
http://www.amishcountrylanes.com/Pages/hs4440.shtml

Met kleinzoon Jeremy is er altijd wat te beleven...dit 'blok beton' ging gisteren de plaatselijke sleeheuvel af en kwam verder dan gebruikelijk, hij eindigde in de sloot. Gelukkig was er een vriendelijke dame in de buurt die hem er uit trok voor ik ter plaatse was. Maar je schrikt toch wel!

Met m'n quilt gaat het lekker. Op dit moment ben ik iedere dag aan het knippen, de dubbele laag achter de applicaties moet weg. Daarna kan ik gaan sandwichen en eindelijk, eindelijk, quilten!

Groetjes, TED

Jullie laten me blozen......zoveel leuke en ontroerende reacties kreeg ik als reactie op mijn Tomatenbrief. Ook Jaap laat jullie weten dat de belangstelling voor zijn welzijn hem goed doet. Hij werkt weer volledig en accepteert dat hij een deel van zijn vinger moet missen, al is het soms lastig met fijn werk, zoals schrijven en prutsen met schroefjes. Heel veel dank!

Het verlies van Carl en Lois is gevoelig, maar wel merk ik dat vooral dankbaarheid de boventoon gaat voeren. Dat ik zo impulsief het vliegtuig nam, ons weekje samen, het afscheid, eigenlijk was het prachtig dat dit zo kon.

En vandaag werd ik helemaal happy: FedEx kwam mijn quilt uit Houston terugbrengen. Het blijft een naar gevoel als je een doos met je quilt afgeeft en op verre reis stuurt. Van Jaap mag ik niet meer zenuwachtig doen, typisch een kerel: dan moet je 'm niet opsturen en anders niet zeuren, je neemt zelf het risico....bla bla...... Hij was mij als stress-kip zat, dus nu had ik niks gezegd......pfft lastig hoor. Maar alles ging prima, geen douane problemen. Toen ik de doos openmaakte was de quilt keurig verpakt, met tissues in de vouwen, echt met veel zorg in de doos gelegd.
Dit briefje lag onderin, helemaal geweldig. Eén kant was een mooi bedankje voor het uitlenen, en de andere kant zie je hieronder. Een pluim voor de IQA, Houston, USA!